అమ్మ తనం

కవితో .......కావ్యమో .....
తెలియదు నేను వ్రాసేది
కానీ....
నా హృదయ స్పందనలతో
జీవం పోసుకుని
బావల అమరికలతో
అపురూపంగా మలిగిన
అందమైన పాపడు
నా ఊహల శిల్ప మైనవాడు
వేదిక కాగితమైతే..
కలాన్నివాడుకున్నాను.....
గర్బాసయంగా ......
పురిటి కందుని చూసి
ఉప్పొంగి నదీ మనసు
అమ్మ తనంతో
తడిసి ముద్ద అయింది

నీ చెలిమి

నీ చెలిమి వయసు
చిరుప్రాయమైన
మన ఆత్మల కలయిక
ఈ జన్మలదో.....
నీ సన్నిహితంలో
నా తనువు
చలన రహితమవుతుంది
నా ప్రాణం నీ ఉపిరి
శ్వాసలో చేరి
నీలో జీవమై
నాకు కనిపిస్తూ ఉంటుంది

నీ దూరం లో
నా మనసు మావునాన్ని ఆశ్రయిస్తే
తప్పని సరి క్రియలను చేస్తూ
ఈ సరిరం ...నీ తలపుల
కొలనులో సేదతిరుతూ
ఆనందాన్ని ఆస్వాదిస్తుంది
ఇది ఏమైనా....
మన మద్యన పెనవేసుకున్న
ఈ భందం.....
ఎన్నతికీ వాడని,
సుగందాలు విడని
వసంతంలో విరిసిన
తెల్లని స్వచ్చమయిన మల్లియ.....


( ఆంద్ర భూమి విక్లి లో ప్రచురించ బడినది )

kanniti chukka

కనురెప్పల అంచున చేరిన
కన్నీటి చుక్క
చెక్కిలిపై నుండి దూకి
ఆత్మాహుతి చేసుకోబోతు
క్షనమ్ లో మిల్లి సెకను
పునరాలోచన చేసింది
"ఇన్నాళ్లూతనను దాచుకున్న
కన్నుకి తను దూరమై పొతే....
ఏముతుంది ......!" అని
వెంటనే...రెప్పల అంచునుండి
కంటిలోనికి జారి ఇనికి పోయింది....

నేస్తం......!
ఆ "కంటి చుక్క" చేసిన
పునరాలోచన నీవూ చేసి చూడు.....
నీ చూపుల వాన కురియక
బీటలు పడిన
నా గుండె కనిపిస్తుంది......
ఎండిన రక్తం తో
ఉపిరంధక కొట్టుకుంటూ.....

( ఆంద్ర భూమి విక్లిలో ప్రచురించ బడినది )